Przypieczętowanie związku małżeńskiego gestem wymiany obrączek to nieodzowny element ślubu. Praktyka ta jest znana nie tylko w kulturze chrześcijańskiej. Historia obrączki sięga wiele wieków wstecz. Pierwsze ślady symbolicznej wymiany pierścieni odkryto aż w starożytnym Egipcie.

Starożytni Egipcjanie uważali, że pierścień o kształcie okręgu jest figurą, która symbolizuje miłość idealną. Samo koło to przecież w powszechnym przekonaniu symbol doskonałości. Najstarsze obrączki ze starożytnego Egiptu były wykonane z żelaza. Złote krążki, jako pierwsi, zaczęli stosować Izraelici w pierwszym tysiącleciu przed naszą erą.

Sam zwyczaj wymiany obrączek, przez osoby zawierające związek małżeński, utrwalił się w Rzymie i jest powiązany bezpośrednio z praktyką wręczania pierścionków zaręczynowych. Rzymianie obdarowywali się pierścieniami zaręczynowymi, które były gwarancją dotrzymania warunków kontraktu małżeńskiego. Zwyczaj ten był na tyle powszechny, że w XIII wieku został uznany przez Kościół katolicki za zgodny z prawem kanonicznym. To przeważyło o popularności wymiany obrączek w kulturze chrześcijańskiej.

Sposób noszenia obrączek także zmieniał się na przestrzeni lat. Jeszcze w starożytności i w wiekach późniejszych wierzono, że w palcu serdecznym lewej dłoni znajduje się vena amoris, czyli żyła miłości, która prowadzi prosto do serca. Dlatego właśnie na tym palcu noszono obrączkę ślubną. Obecnie noszenie obrączek na lewej dłoni jest powszechne w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Francji, Wielkiej Brytanii, Brazylii, Irlandii, Słowenii, Meksyku, Szwecji i we Włoszech. W Polsce obrączka na lewej dłoni symbolizuje utratę małżonka, czyli wdowieństwo. W krajach Europy Środkowej i Wschodniej zgodne ze zwyczajem jest noszenie obrączki na prawej dłoni. Ciekawostką jest obyczaj krajów muzułmańskich, gdzie narzeczeni noszą obrączki na prawej dłoni, by podczas uczty weselnej przełożyć je na lewą dłoń.

Obecnie trudno sobie wyobrazić ślub, na którym nie dochodzi do wymiany obrączek. Co ciekawe, do czasu pierwszej wojny światowej tylko kobiety były zobligowana do noszenia obrączek ślubnych. Współcześnie kobiety są obdarowywane pierścionkami zaręczynowymi, obrączki noszą zarówno panowie, jak i panie.

Poza zmianą zwyczajów związanych z noszeniem obrączek na tej, czy na innej dłoni, zmieniał się także materiał, z którego je wykonywano. W starożytnym Egipcie było to żelazo, zastąpiono je później kruszcami szlachetnymi: złotem i srebrem. Do dziś w Grecji praktykuje się zwyczaj, zgodnie z którym złotą obrączkę nosi mężczyzna, kobieta otrzymuje srebrną. Jest to wyraz jej posłuszeństwa i zależności w stosunku do męża. Obecnie obrączki wykonuje się głównie ze złota, choć spotyka się także mniej szablonowe produkty. Obrączki można wykonać z tytanu, srebra lub z platyny. Złoto może być żółte, białe, czerwone lub różowe, ozdobione brylantami, fantazyjnymi kształtami i grawerem. Bez względu na aktualną modę, warto rozważyć także ofertę tradycyjnych obrączek. To symbol, który będzie towarzyszył małżonkom przez całe życie.